یامهدی ادرکنی

بسم الله الرحمن الرحیم
به راستی انسان چه موجودی است، گاه بعضی انسان ها با اینکه می دانند گناه لذتی آنی دارد اما باز، بی تاب همان لذت آنی هستند و این درحالی است که می دانند با خدا بودن ، بنده خدا بودن و به یاد خدا و امام زمان بودن لذتی بسیار بیشتر دارد که حتی آنی هم نیست. اما باز به سمت گناه می روند.
اما اشتباه نشود، اگر از بسیاری از آن ها سوال شود که گناه را ترجیح می دهی یا خدا را، می گویند: ما خدا را ترجیح می دهیم،می گویند: می دانیم گناه لذت اندک دارد و حتی بعد هم به حال خود تاسف می خوریم که چرا گناه کردیم.اما نمی توانیم این گناهان را ترک کنیم.
اگر بخواهم بیشتر از زبان آن ها سخن بگویم، چنین می گویم:
ما گناه را دوست نداریم اما چه کنیم که تنها لذت ما همین است و لذت دیگری نداریم، یعنی هرگاه به سمت لذت حقیقی رهنمود می شویم، گناه به ما اجازه نمی دهد و ما را بر می گرداند.با این وجود ما هم مشتاق لذت حقیقی هستیم که این لذت جز خدا نیست.